Είναι η ώρα
πού,
σβήνει η μέρα
και ανάβουν σιγά σιγά,
τα φώτα της ψυχής.
Τότε πού,
κρατάω την αναπνοή μου
περιμένοντας ένα σου σήμα.
Που βρίσκεσαι άρα γε;
Ποιά αγκαλιά σε τυλίγει;
Ποιός σκουπίζει τον ιδρώτα
του προσώπου σου;
Ποιά χέρια ησυχάζουν
τις εγνοιες των φρυδιών σου;
Πότε θα σε ξαναδώ;
Πού να ψάξω;
Πού να ρωτήσω;
Ποιός να μου πεί;
Ακόμα μια νύχτα θα περάσει
χωρίς την μυρωδιά σου.
Χαμένε μου εαυτέ,
γύρνα πίσω στο κορμί που ξέχασες
εδώ,
και πάρε με μαζί σου.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου