Αυτά το κόκκινα τριαντάφυλλα
πού δεν έφτασαν ποτέ στον σπίτι.
Αυτά το ίδια ήταν,
πού μου μάτωσαν τα δάχτυλα.
Μάζεψα τις σταγόνες απο το αίμα
και βούτηξα σ΄αυτές,
την πέννα μου
για να σου γράψω.
Οτι ακόμα σ' αγαπώ.
Ακόμα μου λείπεις.
Ακόμα η απουσία σου
με τσακίζει.
Κι' άν στέκομαι όρθια,
είναι γιατί,
ξέρω πως με θέλεις δυνατή.
Να παλεύω τα θηρία
πού εσύ άφησες πίσω σου
με την φυγή σου.
Και ο θάνατός σου,
δεν μας χώρισε περισσότερο
από ότι η ζωή.
Μαζί είμαστε ακόμα.
Μαζί θα είμαστε πάντα.
Ζωοδόχε απουσία της ζωής μου,
Εσύ, με κρατάς ακόμα
στην ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου