ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

-Γύρνα σελίδα!
Γύρνα σελίδα και προχώρησε. Κοίτα να βάλεις πάνω σου και κανένα κιλό, που έχεις φέξει, και τελείωνε!
Καλό ήταν όσο κράτησε, στην αρχή δηλαδή, γιατί κανονικά έπρεπε να είχε τελειώσε νωρίτερα, καλό ήταν λοιπόν, αλλά τελείωνε με αυτή την υπόθεση......πιά!¨
Εξ΄άλλου, εσύ μόνη σου τό΄λεγες...too good to be true...and to last!
Και τώρα?
Τωρα δεν είναι εύκολο. Τώρα πονάει πολύ! Τώρα για να γυρίσει η σελίδα πρέπει να την σκίσω.
Και αν την σκίσω θα λείπει πάντα πάντα κάτι, ενα κομμάτι μου θα λείπει πάντα, θα είναι μισό.
Την έσκισα λοιπόν!
Την κράτησα στα χέρια μου, την κοίταξα για λίγο, μετά την έκανα μιά μπαλλίτσα τόση δά, την τσαλάκωσα και την έσφιξα στην παλάμη μου, σαν πολύτιμο φυλάχτό, την κράτησα στην γροθιά μου πάνω στην καρδιά μου, με την ελπίδα πως μπορεί ίσως κάπως να την άκουγε πως χτυπούσε δυνατά, σαν τρελλή, και τα ήθελε όλα πίσω πάλι! Μετά, την ίσιωσα ξανά, σιγά σιγά, και έτσι όπως ήταν μισο-τσαλακωμένη και κακοσκισμένη, την έβαλα πίσω στη θέση της.
Εκλεισα τη βαλίτσα μου και έφυγα.
Σκέφτηκα να αφήσω δυό άλλα χέρια να με χαϊδέψουν, που δεν θα ήταν τα δικά σου χέρια, , μα δεν μπόρεσα!
Σκέφτηκα πόσο αγαπούσα τα χέρια σου, πόσο ακόμα τα αγαπάω, και βούρκωσα από μέσα μου.
Ποτέ πιά δεν θα αφήσω να ξαναφανούν τα δάκρυα να τρέχουν...Και αυτός ο πόνος είναι ο πιό κακός, ο χειρότερος!!!
Την γύρισα λοιπόν τελικά την σελίδα! Μόνη μου, μέσα σε ένα Σαβατοκύριακο. Σ'ένα ξένο μέρος,που δεν με ήξερε κανείς και δεν με ένοιαζε αν με έβλεπαν στον δρόμο να κλαίω.
Μισογραμμένη, χωρίς το happy end που ονειρευομουν, και σκισμένη απότομα και άτσαλα από το βιβλίο της ζωής μου.
Πονάει πολύ ακόμα, πονάει σαν κόψιμο από χαρτί.....αλλά έχει γυρίσει πιά....
Τώρα γυρίζω το βράδυ στο άδειο σπίτι, όσο πιό αργά μπορώ, κρύβομαι μέσα και δεν απαντάω στα τηλέφωνα, όπως τα ζώα που κρύβονται και γλυφουν τις πληγές τους μέχρι να γιατρευτούν..... Γιατρεύεται άραγε αυτή η δική μου? Η μήπως δαγκώνω τον εαυτό μου μόνη μου?
Ο φίλος μου ο Μάνος λέει, πως "το αύριο" δεν ξέρεις αν υπάρχει.
"Το τώρα" πονάει, Εσύ μου έλεγες "καλά περνάμε , τι ψάχνεις......." .Και'γω, πονούσα και σου'λεγα, "θέλω τώρα"! αυτά που εσύ μου'ταζες αύριο, γιατί ήθελες χρόνο......