Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ "ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ"...

Ενα τρελλό ολόγιομο φεγγάρι πάνω από τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη, με κοιτάει να κάθομαι στην βεράντα και με κοροϊδεύει.
Η λάμψη του φτάνει μέχρι το Κερατσίνι και καθρεφτίζεται στην θάλασσα του Πειραιά...
Και γώ, από δώ που βρίσκομαι, τα βλέπω και τα τρία στη σειρά να λαμπιρίζουν και να παίζουν με τις σκιές τους πάνω από την ολόφωτη Αθήνα.
Μιάν Αθήνα που σήμερα ανασαίνει λίγο πιό ήρεμα, βράδυ Σαββάτου, καλοκαιρινό, με δροσιά παραδόξως, και αναστενάζει τις λύπες και τις στεναχώριες της, τις μελαγχολίες της, τους έρωτες και τα βάσανά της.
Η μουσική, ανακατεύεται με τον θόρυβο από τα σκουπιδιάρικα και τα μηχανάκια, και λές και χορεύουν και αυτά στο "Βαλς των Χαμένων Ονείρων" του Χατζιδάκι, μαζί με τις σκέψεις μου, που γυρίζουν κάθε τόσο σε σένα.
"Impossible relationships"! Αδύνατοι έρωτες, σχέσεις χωρίς λύσεις, σχέσεις που δεν οδηγούν πουθενά, χωρισμοί σε αδιέξοδα.
Και το φεγγάρι να με κοιτάει απο ψηλά, ολοστρόγγυλο, κατάφωτο και λαμπερό και να μου γελάει κλείνοντας το μάτι...