"ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ" "ΑΠΟΛΟΓΙΑ 1."

-"Και τι έκανες όλη μέρα κρατούμενη;"

-Εψησα καφέ, κάπνισα πέντε -έξι τσιγάρα, έγραψα δυό ποιήματα, και αρχισα ένα τρίτο..."

-"Και πως περιμένεις οτι θα κερδίσεις το φαγητό της ημέρας;"

-"Δεν ξέρω, έχετε δίκιο , δεν το σκέφτηκα καθόλου, δεν πείνασα όσο έγραφα... 

Τώρα δεν ξέρω, έχετε δίκιο."

-"Το δίκιο μου δεν με ταϊζει".

-"Έχετε δίκιο, έχετε δίκιο, δεν ξέρω, ίσως να μην δικαιούμαι, δεν ξέρω... 

Όμως, δεν το σκέφτηκα, δεν το σκέφτηκα όσο έγραφα, δεν το σκέφτηκα, 

μετά, πέρασε η μέρα..."

-"Δεν είναι δικαιολογία αυτή, κρατούμενη!"

-"Μάλιστα. Έχετε δίκιο. Δεν το σκέφτηκα όμως... 

Ίσως, ίσως αν χρεωθώ τις λέξεις που χρησιμοποίησα, σκέφτομαι ίσως αν τις χρεωθώ, ίσως θα μπορούσα.... να χρεωθώ τις λέξεις...
Να τις χρεωθώ...
Έτσι πρέπει. 

Οι ποιητές πρέπει να χρεώνονται τις λέξεις που χρησιμοποιούν... 

Να τις χρεώνονται, να τις χρεωνόμαστε, να ζούμε με το βάρος του δανείου, αυτό πρέπει να γίνει... Να χρωστώ τις λέξεις μου στην κοινωνία, έχετε δίκιο.

Δεν πειράζει, δεν θέλω ψωμί σήμερα, χρωστώ τις λέξεις μου..."